Dwalen door Duin en Bosch

Duin en Bosch bestaat nog steeds, al heet het nu Dijk en Duin. Vanaf station Castricum loop je er in een kwartiertje naar toe. En dan kom je ook nog langs het huis waar Maria Lubberta Groote Wolthaar samen met haar zus woonde aan de Mient, op nummer 37. Dat laatste brokje informatie stamt van deze pagina, op de website van de Werkgroep Oud-Castricum.

Je kunt gewoon rondkijken op Dijk en Duin, dat nog steeds een psychiatrische instelling is. Het is een heel bijzondere omgeving. Een uitgestrekt terrein, vol monumentale gebouwen en gebouwtjes. Een kerkje, een badhuis, watertoren, diverse paviljoens, een hoofdgebouw, dienstwoningen en een tramremise, allemaal in dezelfde stijl. De begraafplaats – die er ook moet zijn – kon ik helaas niet vinden, dus daarvoor moet ik nog een keertje terug. Maar dat was ik toch al van plan.

Foto: het voormalige badhuis van Duin en Bosch. Net als ruim dertig andere gebouwen op het terrein is het nu een rijksmonument.