Leven in het klooster (1)

Tilburg, een regenachtige dinsdag in januari. Hoewel ik een afspraak had gemaakt om het museum in het klooster van de Zusters van Liefde te bezoeken, was ik blij dat de voordeur van het imposante gebouw aan de Oude Dijk daadwerkelijk open ging.

Een zeer vriendelijke zuster leidde ons rond in het museum in de voormalige postulantenkapel. Novicen kennen de meeste mensen wel, de vrouwen en mannen die op proef zijn in het klooster en nog geen geloften hebben afgelegd. Postulant was de periode daarvóór, een soort kennismakingstijd om te kijken of je eventueel geschikt was voor het leven in het klooster.

Detail van een raam in de postulantenkapel (Foto: Mark Keaney)

Het was heel bijzonder om op een plek rond te lopen waar Petronella Wilhelmina Groote Wolthaar negen jaar woonde en uiteindelijk zuster Maria Ignatina werd. Ze arriveerde hier in 1910. Om in te treden was ze met haar dertien jaar nog veel te jong, maar er waren diverse opleidingen gevestigd in het complex, waaronder een naaischool en een kweekschool.

De zuster die ons rondleidde opperde dat het ook goed mogelijk was dat ze in de huishouding aan het werk ging, hoewel je zou denken dat ze daar niet helemaal voor naar Tilburg hoefde. Aan de andere kant: wellicht wilde of moest ze weg van de boerderij in Linderte waar ze bij haar oom en tante woonde en speelden de plaatselijke Zusters van Liefde een bemiddelende rol. Over haar opleiding later meer, want inmiddels heb ik daar nieuwe informatie over gevonden.

Het museum belicht de geschiedenis van de congregatie die in de 19de eeuw in Tilburg werd gesticht en uitgroeide tot een maatschappelijke factor van belang. Overal in Nederland werden ziekenhuizen, weeshuizen en andere zorginstellingen gerund door de Zusters van Liefde. Ook is er aandacht voor het dagelijkse leven van de kloosterzusters, erg fascinerend. Ik zal daar nog een aparte blogpost aan wijden.

Bidprentjes van overleden zusters (Foto: Mark Keaney)

Onze rondleidster ging, heel erg aardig, op zoek naar informatie over Maria Ignatina, die in 1923 in Budel overleed. Er kwam een boek met bidprentjes van overleden zusters op tafel, chronologisch geordend, sommige zelfs met foto. 1920, 1921, 1922… Ik had er niet op gerekend, maar zouden we dan nu eindelijk kennismaken met Petronella Wilhelmina Groote Wolthaar? Helaas, ze zat er niet tussen. Eigenlijk was ik niet eens heel erg teleurgesteld. In ‘haar’ klooster waren we toch even heel dichtbij.